βούλομαι • (boъlomai) Веля Повелявам велѣти-велѭ -велиши несв
Racine *ϝολ ou *ϝελ (« vouloir », « dйsirer »). Voir йgalement le latin volo.
Vouloir, dйsirer, souhaiter.
vŏlo, infinitif : velle, parfait : vŏlŭi (irrйgulier) intransitif (parfois transitif)
volo |
vŏlēbam |
vŏlam |
vis |
vŏlēbās |
vŏlēs |
vult |
vŏlēbat |
vŏlet |
volumus |
vŏlēbāmus |
vŏlēmus |
vultis |
vŏlēbātis |
vŏlētis |
volunt |
vŏlēbant |
vŏlent |
Verbe 1, nom commun) De l’indo-europйen commun *uel-[1] (« dйsirer, choisir ») qui donne βούλομαι et ἔλπομαι en grec ancien, wollen en allemand, will en anglais, volit en tchиque.
Du vieux slave voliti (« exprimer son choix, prйfйrer ») qui donne le slovaque voliť, le polonais woleć (« prйfйrer ») ; il est l"itйratif du verbe qui a donnй velet (« vouloir, commander »), direct cousin du latin velle (« vouloir »).
volit vɔlɪt imperfectif (perfectif : zvolit) (voir la conjugaison)
повеля Prononciation ? fйminin
Prйfix по- + un ancien verbe qui est prйservй au sebo-croate велим/velim (dire). Cf. le russe велеть (commander).
веле́ть
не веле́ть
βόλλα (bуlla) – Aeolic Воля Волис Волен
· βωλά (bōlб) – Doric, Arcadocypriot, Boeotian
- benevolens, malevolens
- malo (magis-volo) nolo (ne-volo)
- volens volones
- Catalan : voler Franзais : vouloir Italien : volere Roumain : vrea
великъ-ъ и величаи, величаиши, величаiе
велинство -а велерѣчевати
вельрѣчевати -вельрѣчѹѭ -вельрѣчѹiеши несв
веле велезълоба велененависть велерѣчевати велерѣчивъ
велиеименьнъ велинство великодѹшьнъ великолѣпотьiе
великота великъ величавъ величаи, величаиши, величаiе
величаньiе величати величати сѧ величество величити
величьскъ величьство величьствьiе величьiе велиiа велиiаръ
велфегоръ велѣньiе велѣти велърѣчевати
https://histdict.uni-sofia.bg/oldbgdict/oldbg_show/d_00901/
https://fr.wiktionary.org/wiki/volo
https://fr.wiktionary.org/wiki/%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9
2. бъди българин
3. geravna
4. zeravna
5. zeravna
6. virginia grotta
7. Виртуална библиотека
8. Къде сте
9. Песен за Нибелунгите
10. Войни на Тангра